Ghost stories

Voorstelling: Ghost stories
Plaats: KAF
Datum: januari 2020
Sterren: ★★★★☆
Reporter: Jennifer Kuypers

Op 30 januari bezocht ik de theatervoorstelling Ghost Stories in KAF, ik hou wel van griezelen en aangezien al ruim 500.000 bezoekers wereldwijd mij voorgingen was ik enorm benieuwd geworden naar deze spectaculaire voorstelling.

Het holst van de nacht. Een verlaten pakhuis, autopech in the middle of nowhere, een baby in huis horen huilen terwijl je er geen hebt. De perfecte omstandigheden voor een bloedstollend spookverhaal.

De voorstelling wordt aan elkaar gepraat door de rationele professor Filip Kuiper gespeeld door André Dongelmans. Hij geeft een lezing over spookverhalen en drie specifieke gevallen die hem zijn bijgebleven in zijn carrière in de parapsychologie.

De drie spookverhalen worden in verschillende toneelsettingen uitgespeeld.
De nachtwaker Tom van Dam schijnt met zijn zaklamp door het donkere verlaten pakhuis waar hij in werkt en welke door middel van mooie bewegende decorstukken op het toneel is neergezet.
De koplampen van de auto die jonge Simon van zijn vader heeft geleend schijnen de donkere zaal in. De nagebouwde kinderkamer in het huis van gladde zakenman Mark Buther, met prominent geplaatst wiegje met spots erop maken dat je al de kriebels krijgt van wat er staat te gebeuren.

Knalharde geluidseffecten en felle lichtflitsen dragen bij aan het schokeffect van een tevoorschijn springende demoon of enge pop die uit het niets verschijnt in het verlaten pakhuis.
Nu snap ik de filmpjes die er op internet circuleren. Tijdens de voorstellingen van Ghost stories zijn de reacties van de mensen in de zaal gefilmd die je met gezichten vol afschuw, spanning en pure angst ziet reageren op wat ze zien op het toneel.

 

De spanning is continu voelbaar en hoewel je weet dat je gaat schrikken doet dat niets af aan het schrikeffect wanneer er daadwerkelijk weer een monster tevoorschijn springt. De special effects waren ook leuk toegepast in het verhaal wat professor Kuiper vertelde.

Ghost stories is niet alleen maar eng er wordt ook gelachen en het geheel komt samen in een sterk slot welke stof tot nadenken geeft over hoe het geheel nu eigenlijk in elkaar steekt.

Als je KAF die avond verlaat en in de verlaten winderige Schippergarage naar je auto loopt ben je toch net even wat gespitster op elk geluidje wat je hoort. En zag ik daar in die hoek nu een schim wegschieten?